Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою не ачарсцвець,
Каб не страціць святое штосьці.
Не забыць, як падвялы аер
На памытай падлозе пахне,
Як у студню цыбаты асвер
Запускае руку да пахі.
Не забыць сцежкі той, што цябе
На дарогу выводзіла з дому,
Што у хаце там быў рубель
У цане і па курсу старому.
Не забыць, як марозам злым
Клямка пальцы пячэ балюча
І адкуль на стале тваім
Бохан свежага хлеба пахучы.
Помніць свой на іржышчы цень,
Не забыць, як завуць суседа,
Не забыць, як пяе пад дзень
За вясёлым сталом бяседа...
Чалавек, Грамадзянін, Паэт-мысляр, філосаф, народжаны беларускай зямлёй, усё жыццё самааддана крочыў шляхам служэння беларускаму слову. Няспынны творца, якому "самым чыстым зернем былі маміны словы" і якія з’яўляліся "хлебам душы" яго. Творы Рыгора Барадуліна перакладзены з беларускай мовы больш чым на 50 розных моў свету. У кожным са сваіх вершаў паэт гаварыў з прыродай, з зямлёю, якія для яго былі абсалютна жывыя. Гаварыў з Богам – і кожным разам жадаў наблізіцца да Усявышняга.
Бібліятэка №14 ім. Францішка Багушэвіча прапануе Вам у філвордзе ўрывак з верша Рыгора Барадуліна "Босая зорка". Жадаем поспеху!
